Relak

Halos dalawang linggo na puro trabaho o overtime. Magkaiba yun. Maaring nagtatrabaho ka kahit wala ka sa opisina, at maaaring nag o overtime ka pero hindi ka nagtatrabaho.

Kaninang umaga, bigla nalang ako natutulala. Parang gusto ko lang basta huminto. Sa paglalakad. Sa pag-iisip. Kailangan ko huminto. Wala din naman akong hinahabol. Wala ding pupuntahan. Hinto.

Nag-eenjoy ako sa trabaho ko, lalo na sa mga katrabaho ko. Para silang hindi napapagod. Hindi naman ako napapagod sa trabaho, napapagod ako sa puyat. Sa maling time management. Sa kawalan ng exercise. Sa kakulangan sa bitamina at pahinga. Nakakapagod. Eto na naman ako sa panahon na gusto ko pihitin ang buhay ko papunta sa kung san ko to talaga pumunta.

Wala akong problema sa trabaho, kaibigan, pamilya. Kung tutuusin, napakaswerte ko sa kanila. Ang problema ko ay disiplina. Simpleng go, glow and grow diet, hindi ko masunod. At pag tumunog ang alarm clock, pinapatay ko lang. Pag-uwi ko ng bahay, haharap na ako kay Potpot, hindi para magsulat, magbasa o matuto ng mga mas kapakipakinabang na bagay, pero para mag-internet. Kung sa bagay, parang pahinga na din yun. Pero hindi naman talaga yun ang kailangan ko. Kailangan ko, disiplina. Kung paano ko hahawakan ng mahusay ang oras ko. Kulang na kulang ako sa 24 oras sa dami ng gusto kong gawin.

Kanina, nagpunta kaming Tiendesitas. Bibili dapat ako ng damit ni Potpot. At isasabay na din ang regalo para kay Ate. Birthday na nya sa martes. Pero wala yung damit na kasya kay Potpot. Ako tuloy ang napabili ng damit. Dalawang blouse na "pang-meeting" (hindi kase pang-meeting ang mga normal kong damit dahil kung hindi ito hippie o dugyot, haute cotoure ito. haha.) Bumili din ako ng vest. Trip lang. Nakiki-fad. Bumili ako ng tatlong pantalon. Isang itim, isang checkered at (drum roll) isang maong! Maong!!! Medyo nagsisisi na ako ngayon. Maganda sya. Maaliwalas. Pero maong sya. Hindi ako maong. Pero sige na nga, ganun daw talaga pag tumatanda, minsan kailangan magkompromiso.

Bumili din ako ng relo at cute na cute na wallet. Binilhan ko din si Amrei ng lalagyan ng cellphone, at si Kalai ng purse na pusa. Nagtataka nga ako bakit may pera pa ako samantalang palapit na ulit ang sweldo. Kahit paano, gumaan ang pakiramdam ko. Nakakawala talaga ng pagod gumastos, ano?

Parang pag pasko. Favorite part ko yung mamili ng panregalo. Yung nakakapagod. Tapos ibabalot. Ang sarap. Parang kanina, paikot ikot, hindi kumakain, hindi humihinto, patingin-tingin, gumagastos. Pero ok lang, paminsan minsan, masaya din ang ganito.

Isa pa pala, matapos ang ilang buwan, nakabili na ulit ako ng Sampaguita sa bata. Ang dami ng Sampaguita nya. Actually, Ilang Ilang sya. Puro. Walang halong Sampaguita. Sobra akong natuwa. Walong tali. Samantalang sa Timog area, tatlong tali lang, pareho pa ng halaga. Ang saya saya ko talaga gusto ko ngang bumili pa. Kaso naglakad na palayo yung bata.

Sulit naman yung pagod at puyat ng mga nakakaraang araw. Nabawi naman sya ng mga pangyayari nitong huling apat na oras. Simple, pero nakakarelak.