Singapore Tap Cards

September, 2008

Karla: Punta tayong Singapore!
Ako: Bakit?
Karla: Wala lang.
Ako: Sige.

September 10, 2008, nag book kami ng ticket papuntang Singapore.

November 2008, kumuha ako ng passport, madami akong pinagdaanag di kanais nais na mga pangyayari sa pagkuha ng valid ID. Nag-ahensya ako para makakuha ng passport.

December 03, 2008, nakuha ko ang passport.

December 04, 2008, lumipad ako papuntang Singapore.

---

Ayoko sanang lumabas ng bansa. Gusto ko munang malibot ang Pilipinas bago ako mangibang bayan. Sa totoo lang, meron tayong mahigit pitong libong isla, ibig sabihin, mahigit pitong libong beaches, libong mga piyesta at parada, sagana sa kultura at magagandang lugar. Pero sa kabila noon, mahirap pa rin ang Pilipinas. Isang bagay kung bakit pilit pinauusbong ang turismo sa bansa. Sabi nga ni Sec. Ace Durano, pag may turismo, mas madaming trabaho.

---

SINGAPORE

Tourism

Main article: Tourism in Singapore

Singapore is a popular travel destination, making tourism one of its largest industries. About 9.7 million tourists visited Singapore in 2006.^[48] The Orchard Road shopping district is one of Singapore's most well-known and popular tourist draws. To attract more tourists, the government decided to legalise gambling and to allow two casino resorts (euphemistically called Integrated Resorts) to be developed at Marina South and Sentosa in 2005.^[49] To compete with regional rivals like Hong Kong, Tokyo and Shanghai, the government has announced that the city area would be transformed into a more exciting place by lighting up the civic and commercial buildings.^[50] Cuisine has also been heavily promoted as an attraction for tourists, with the Singapore Food Festival in July organized annually to celebrate Singapore's cuisine.

Singapore is fast positioning itself as a medical tourism hub — about 200,000 foreigners seek medical care in the country each year and Singapore medical services aim to serve one million foreign patients annually by 2012 and generate USD 3 billion in revenue.^[51] The government expects that the initiative could create an estimated 13,000 new jobs within the health industries.

source: http://en.wikipedia.org/wiki/Singapore#Economy

I think they (writers, travellers, articles, etc) always forget to mention how really extravagant the lights and water shows that Singapore also offers. Napansin ko na parang na-master na ng Singapore ang pagpapalabas gamit ang ilaw at tubig, kung may fireworks ang China, may lights and water show naman ang Singapore. Hindi ko alam kung sino ang naka-imbento ng teknolohiyang ito, pero mahusay dito ang Singapore. Sa Sentosa, madaming tubig, mga fountain at bonggang show na gumamit ng laser lights at tubig. May fireworks din. Nasa Singapore din ang tinuturing na World's Largest Fountain. Namangha talaga ako. Ito ang highlight ng pagpunta ko sa Singapore. Hindi ang mga malls.

---

COST OF LIVING

Madalas sinasabi na mahal ang magpuntang Singapore, mataas daw ang cost of living doon. Pero sa aking pag tantya, hindi naman:

rice: SG$ 0.5
food/meal: SG$ 2.00/4.00 - pataas, buffet: SG$ 20.00 pataas (ito yung nakainan namin na hotpot)
mrt: SG$ 0.80 - SG$ 1.80
bus: SG$ 0.90 - SG$ 1.80
water/soda: SG$ 1.20 pataas (depende kung saan/ano ang bibilhin mo)

Madalas sinasabi na mahal ang magpuntang Singapore, mataas daw ang cost of living dito. Pero sa aking pag tantya, hindi naman, yun ay kung hindi mo ito ikukumpara sa Philippine Peso.

Pinilit ko ang isang kaibigan na sabihin sa akin kung magkano ang sweldo (starting) sa Singapore. SG$ 3,000 daw. Gusto ko sanang i-compute kung magkano ang buwanang gastos sa pamasahe, pagkain at tirahan ng isang empleyado kung ia-itemize ko ang mga ginagastos niya sa loob ng isang araw, time 22 days na may pasok, plus ilan pang gastusin kapag weekends at bayarin sa utilities at renta ng bahay. Pero sa mas madaling paraan, ganito ang naisip ko:

rice: SG$ 0.50 = PHP 5.00
food/meal: SG$ 2.00/4.00 pataas, buffet: SG$ 20.00 pataas = PHP 20.00/40.00 pataas, buffet: PHP 200.00 pataas
mrt: SG$ 0.80 - SG$ 1.80 = PHP 8.00 - PHP 18.00
bus: SG$ 0.90 - SG$ 1.80 = PHP 9.00 - PHP 18.00
water/soda/drinks: SG$ 1.00 pataas = PHP 10.00 pataas

Kung gayon, kung sinasabing SG$3000 ang starting pay sa Singapore, at sa equation ko sa itaas, masasabing PHP 30,000 ang halaga nun dito sa Pilipinas. Mataas na sweldo, kung tutuusin, sa halos parehong halaga ng gastusin na umiiral ngayon dito sa bansa. Ang mahal daw sa Singapore ay ang renta sa bahay. At kung may lupa ka na may nakatirik na bahay duon, napakayaman mo na. Hindi kataka taka kung bakit napakadaming housing units (mala-NHA na hamak na mas maganda at mas maayos) at condominiums at apartments duon. Kapag daw naka-condo ka, mayaman ka na. Pag naka-apartment, mas mayaman pa. At pag may bahay, lalo na kung malaki ang lupa, Ayala, Zobel at Lopez na ang level.

---

SISTEMA

Apat na araw lang ako sa Singapore. My experience and stay there are well not sufficient to say what I will say here. But let me give you my two cents worth.

Every cent has a value in Singapore. A cup of rice in hawkers (a strip of foodcarts, like a giant foodcourt, carinderia style) is SG$ 0.50. Sa carinderia natin, PHP 5.00. Train rides are at SG$ 1.20, top up a SG$ 1.00 deposit for the tap card. Sa MRT natin, PHP 12.00 pataas, walang deposito ang tickets. Tap cards ang ginagamit nila, hindi tulad ng sa atin na sinusuksok pa sa entrance ng MRT Station. Meaning, hindi nagagasgas at madaling maluma ang cards nila, hindi kailangan agad palitan, kaya mawawalan ka ng isang dolyar (na katumbas ng dalawang tasang kanin) kapag hindi mo sinoli. Sa ganito palang, nakakatipid na ang Singapore sa paggawa at pag imprenta ng mga bagong tickets.

Wala silang takilyera sa MRT stations dahil sa cards. Meron lang isang booth para sa pagbili ng tap cards na may stored value (pre-paid kumbaga). Bukod duon, makina nalang ang kausap mo. Sa makina ka kukuha ng card, at sa makina ka rin kukuha ng deposito. Walang konduktor ang mga bus dahil sa tap cards at toll boxes na katabi ng driver. Wala din gaanong mga security guards sa mga malls, dahil automatic doors ang lahat ng pinto. Walang gaanong police, dahil law-abiding ang mga tao. Walang traffic enforcers dahil sapat ang mga traffic lights at signs na kakailanganin ng mga drivers, commuters at pedestrians.

May camera kahit saan ka pumunta. Meron sa loob ng malls, ng train stations, sa kalye, sa kainan. Sa lahat ng lugar. Kaya natatakot gumawa ng krimen ang mga tao dito. Minsan daw, pag nag-overspeeding ka, dadating nalang sa bahay mo ang tiket. At hindi mo pedeng sabihing wala kang kasalanan, dahil ilang warning din ng "Speed Camera Ahead" ang nakita ko sa daan. Sana lang, merong nanunuod lagi sa mga camera na nasa public places, dahil kung hindi at may nangyaring nakawan, masosolve nga ang krimen, hindi naman din masyadong maaagapan sa mismong oras na mangyari. Hindi ko alam kung ano ang parusa sa mga nagkakasala sa Singapore, sabi ng isa kong kaibigan, lashing daw.

Inisip ko, isa sa mga bagay kung bakit mayaman ang isang bansa ay dahil talaga sa teknolohiya nito. Matipid ang tapcards, ang machines at CCTVs. Dahil mahal lang ang pagdevelop, pag install, implementation at maintainance ng mga nito. Pero hindi na kailangan magpasweldo ng manpower buwan-buwan para gawin ang mga gawaing pedeng gawin ng makina. Mataas din ang kalidad ng mga gamit kaya hindi kailangang madalas palitan o kumpunihin, na nakakatipid din sa production at man hours sa paggawa ng mga ito. Naisip ko, although pede naman magkaroon ng ganitong sistema at teknolohiya sa Pilipinas, hindi naman natin kayang i-raise ang initial funds para dito. At sa laki ng populasyon ng Pilipinas, madaming mawawalan ng trabaho.

May malaki din namang bilang din ng labor workers sa Singapore, at sila ay nasa construction work dahil sa dami ng mga ginagawang condominiums, hotels at casino. May ilan na janitors/janitress din akong nakita. Yun ay dahil hindi kayang buuin o linisin ng isang building ang sarili nya.

Pero kung iisipin, nasaan ang mga tao sa Singapore?

Sabi, mababa ang pupolasyon ng Singapore. Dahil hindi daw marunong magreproduce ang mga tao dito. Kumbaga, hindi mahilig mag-sex. Mas gusto nilang magtrabaho, kaysa ang magpamilya. At nagagawa nila to, dahil sa kalidad ng edukasyon. Basic naman yun, diba? Kung nakapag-aral ka, mas malaki ang chance na makakuha ng trabaho na hindi labor work, at bilang advanced na bansa, madami ding naio-offer na trabaho ang Singapore, hindi lamang sa mga locals, pero pati na rin sa buong mundo. Sa ngayon, apat sa mga barkada ko nung high school ang nanduon at kinita ko silang lahat para ilibre nila ako ng Tiger Beer! At hindi sila nagkikita kita, hanggang nung dumating ako, dahil busy sila sa trabaho!

Siguro, mababa din ang krimen, kase sapat ang kita ng mga tao para mabuhay. Hindi nila kailangang magnakaw. At hindi nila kailangang mang-rape dahil hindi sila mahilig sa sex!

Dito sa bansa, mahal ang edukasyon. Kaya madami ang hindi nakakapag-aral. Kaya madami ang may kailangan ng labor work at iba pang unskilled workers. At minsan, kahit nakapag-aral, mahirap kumuha ng trabaho dahil sa kakulangan nito. Dahil wala tayong sariling industriya.

Pero hindi ako tutol sa labor work, dahil kung iisipin, wala tayong kakainin kung wala ang mga magsasaka at mangingisda. Wala tayong titirahan kung wala ang mga karpintero at mason. Wala tayong susuotin o gagamitin kung wala ang mga nagtatrabaho sa factories.

Pero kung meron tayong sapat na edukasyon, at sapat na teknolohiya, maaari na nating bawasan ang libo libong excess na mga tarabahador at empleyado na minsan, wala naman talagang ginagawa pero pinapasweldo at ilipat sila sa mga trabahong mas mapapakinabangan sila.

Sa Singapore, sinusunod ang mga tamang tawiran, tamang sakayan ng bus, tamang pila, tamang pasukan, tamang pagtatapon ng basura at iba pa. Sa ganitong paraan, mas maalwan ang bansa nila. At mas mabilis at maayos nagagawa ang mga bagay bagay. Syempre, wala ding traffic sa kanila.

Wala ding traffic dahil may tatlo lang na main modes of public transportation -- MRT, bus at taxi. Very inexpensive and very much efficient ang kanilang MRT at bus. May mga ruta silang sinusunod at humihinto sila sa tamang terminal, kaya hindi nila kailangang mag-unahan sa pasahero, hindi katulad dito sa Pilipinas na kaya nagtatrapik ay dahil sa mga nakabalandrang PUJs at PUBs na naghihintay mapuno. Ang MRTs nila ay nagkokonekta sa madaming istasyon sa buong Singapore. Maaring libutin ang buong bansa sa pamamagitan ng MRT. Wala ring traffic dahil konti lang ang may sasakyan. Dahil nga siguro efficient ang kanilang public transportation system. Hindi ko napansin kung mahal ang gasolina dahil isang gas station lang ang nakita ko sa loob ng apat na araw. Pero napansin kong mahal ang public parking. Isang dolyar sa bawat kalahating oras. Kaya kung magmo-mall ka ng nakasasakyan, magbabayad ka ng SG$ 10.00 sa loob ng limang oras.

Bawal manigarilyo sa madaming lugar, SG$ 500.00 - SG$ 1,000.00 ang multa dito. Bawal magkalat, bawal dumura at madami pang bawal. Na makikita ang mga warning sa lahat ng lugar. May multa ang lahat ng bagay pag sinuway. Kaya malinis ang daan, hindi nagbabara ang mga kanal, at hindi kailangan ng madaming street sweepers. Nakakatipid sila sa pag-aayos ng sewer system at sa pagpapasweldo ng street sweepers. Pero syempre, nagpondo sila sa mga kaukulang signboards at mga basurahan na pang matagalan. Syempre, hindi rin bumabaha sa kanila.

Ang dami kong nasabi, ang totoo nyan, naisip ko lang kahat yan, dahil sa simpleng pag-gamit ng tap cards sa Singapore. Naisip ko lang kung gano katipid yung tap card sa salary at man power. At kung gaano kasistematiko doon.

Napakalaki talaga ng nagagawa ng sistema para sa isang bansa. Kung maganda ang sistema at magaling ang implementation nito, siguradong mas gagaan ang buhay. Basta maganda ang sistema at very favorable ito sa mga tao, sino ba naman ang tatanggi o susuway?

Pag maganda ang sistema o pamamalakad sa isang bansa, o isang city, malaki ang natitipid ng bansa, mawawalan ng baha, mababawasan ang traffic at populasyon, at mas madali itong lalago dahil mas magiging efficient din ang mga tao, dahil makakatipid sila sa oras, pera at enerhiya. Walang hassle, walang problema.

Pag maganda ang sistema o pamamalakad sa isang bansa, o isang city, malaki din ang chance na makapagbigay ng sapat ng pondo para sa edukasyon. Mas madaming bata ang makakapag-aral at magiging edukado, maaaring bumaba ang crime rate dahil mababawasan ang pagnanakaw at iba pang common na krimen dahil mas malaki ang chance na mas gusto nilang magtrabaho kaysa maging kriminal, at makakatipid ang bansa sa pag-maintain ng mga pambansa at pangsiyudad na kulungan. Kung mas madaming paaralan, mas magiging efficient din ang mga estudyante, dahil makakatipid sila sa oras, pera at enerhiya sa pagpasok sa klase.

Pag maganda ang sistema o pamamalakad sa isang bansa, o isang city, mas magiging efficient ito at self sufficient. Mas matutugunan nito ang problema ng kahirapan, population at unemployment. Mas magkakaron ng focus sa basic social services tulad ng edukasyon. Kung maganda ang sistema o pamamalakad sa isang bansa, o isang city, mas magiging ganado sumunod sa batas ang mga tao. At mas magkakaroon ng kapayapaan sa loob at labas ng bahay.

Opinyon ko lang ang mga yan, parang common sense ba. Alam kong mas komplikado pa dyan ang realidad nating mga Pilipino. Pero malay natin, marating din natin ang antas ng kabuhayan na sapat para sa ating lahat. At kung lalabas ka sa syudad o hindi mo iisipin ang mga kakulangan ng bansa sa masa, makikita mo na napakaganda pa rin ng Pilipinas, kailangan lang ng konting kalinga.