Bala

Bigla nalang tumugtog ang "Bala" sa playlist ni Amrei. Sabi ko, bakit sya meron nun. Sabi nya, nahanap lang daw nya sa archived music nya. Yung music na yun ay galing sa akin.

Hindi ko napigilan ang sarili ko't nakikanta ako kay K. At kinuha ko pa ang gitara. Para namang naaalala ko pa yung chords. Parang nakuha ko naman nota sa chorus.

Nung isang gabi, kinakanta ng utak ko yung "Telenovela" sa linyang "Buhay ko ay isang Telenovela at ako'y inaapi ng isang senyorita..." Hindi ko naman naramdaman yung ganitong pagka-miss.

Pero ngayon na nadinig ko si K, ayan na. Hay.

Grabe, miss na miss na miss na miss na miss na miss ko na ang Lady Bedspacers. Hay :(

Nalungkot ako bigla. :(

Tinatawagan ko ng pansin si K, Dambo, Jimi at Ken. Sana mapanuod ko pa kayo ulit, kahit jam-jam lang. Inisip ko tuloy, eto yung isa sa mga bagay na mahirap ibalik at balikan. Parang hindi na ulit mangyayari. Nung college, dis-oras na ng gabi, magkakasama pa tayo. Kahit kayo lang ang nagja-jam at nanunuod lang ako o nakikigulo.

Wala akong pakialam noon sa mga malalaking banda. Pero madaming banda ang kailangan ko lang hintayin matapos ang set bago ako makauwi, kapag nasa tugtugan ako. Mga kaibigan kong banda. Halos lahat sila, wala na ngayon sa eksena.

Dati, isang gig lang, pero halos kumpleto ang barkada, paano, iba ibang banda pero iisang barkada. Yung mga gabi sa sarah's. Sa apartment namin. Sa UP. Sa Vinzon's hill. Sa Blueberry. Sa Fine Arts. Walang tulugan, pamorningan. Tayo tayo lang, hindi tayo nauubusan ng pag-uusapan. Kung maubos man, ok lang. Hindi nakakailang. May payapang katahimikan. Walang nagkakahiyaan.

Wala din tayong pakialam sa mundo non. Walang pakialam. Malalasing tayo, mag-iingay, magpapakasaya, magkakalat. Masasabog sa katatawa. Sa kakakanta. Masasabog. Basta, satin, nangyayari ang mga bagay kahit walang pinagmulan, walang dahilan. Basta lahat, masaya lang.

Dati, pag magkakasama tayo, hindi tayo tinatablan ng bala.

Nakaka miss talaga. :'(